Hodowla z Czernickich Pól (FCI nr 83/130) istnieje od 1 marca 2016 roku i zlokalizowana jest w podwrocławskiej wsi Czernica przy ul. Brata Alberta 7/2 (mieszkanie w szkole), tel. 606 675 924 lub 604 440 263

Początek daje moja ,,doskonała” biało brązowa, polująca suczka Atena znad Wiszniowego Stawu zwana Atką – Champion Polski (nr 48757). Mam nadzieję, że w tym i następnych miotach przekaże potomstwu wszystkie cechy exterieru takie jak: ,,bardzo dobry wyraz i proporcje”, ,,bardzo dobra linia górna i dolna”, ,,mocny kościec”, ,,dobry front”, ,,głęboka klatka”, ,,doskonała głowa”, ,, poprawne ustawienie i ukątowanie kończyn dolnych”, ,,bardzo dobra w ruchu i prezentacji w ringu” oraz cechy użytkowe takie jak praca na tropie, bobrowanie, aport w tym z wody itd.

Atena i Kastor vom Himterbach (pierwszy partner Ateny)

Spotkanie Ateny i Kastora nastąpiło 30 kwietnia i 2 maja 2016r. 1 lipca 2016 roku urodziło się 11 szczeniąt: 6 psów i 5 suczek. Wszystkie opuściły hodowlę z nowymi właścicielami.

ROK 2019 styczeń. Spodziewamy się drugiego miotu. Ojcem jest Czort z Potockiego Matecznika, Champion Polski pies wielostronnie i wszechstronnie użytkowany.

Atena i Czort z Potockiego Matecznika (spotkanie nastąpiło 23 i 25 stycznia 2019)

Szczenięta przyszły świat 23 marca 2019.

24 marzec 2019 Atena i jej dzieci

W roku 2017 przybyła do naszej hodowli druga dereszowata suczka Bella Długa Łąka. W 2020 roku uzyskała tytuł Championa Polski i w tym też roku rozpoczyna karierę suki hodowlanej.

Bella w ringu na Wystawie we Wrocławiu

ROK 2020

Spodziewamy się nowego III miotu a II po Czorcie z Potockiego Matecznika i Atenie

6 maj 2020 r.

Na świat przyszło 8 szczeniąt. 4 pieski w tym jeden brązowy i trzy białobrązowe oraz 4 suczki 2 brązowe i 2 białobrązowe. Tak więc szczeniąt białobrązowych jest pięć a brązowych trzy.

po 10 dniach

ROK 2021

Planujemy dwa mioty Ateny i Belli. Bella po raz pierwszy zostanie matką.

Suczki postanowiły zrobić nam niespodziankę. Atena opóźniła chęć zostania mamą, natomiast Bella przyśpieszyła. Oba krycia nastąpiły w odstępie 4 dni. Atena spotkała się po raz trzeci z Czortem z Potockiego Matecznika, Bella z młodym reproduktorem, pieskiem z naszej hodowli Fasterem z Czernickich Pól. Szczeniaki urodziły się w terminie, w odstępie 4 dni 16 i 20 maja.

dzieci Ateny i Czorta 4 pieski i 5 suczek

Dzieci Belli i Fastera: 5 piesków 2 suczki

NASZE DOŚWIADCZENIA Z HODOWLI

MIOT I/A

PORÓD

Jak już wcześniej wspominaliśmy, nie mieliśmy hodowlanych doświadczeń. Studiowaliśmy literaturę, z wątpliwościami i prośbami o wyjaśnienia zwracaliśmy się do lekarzy weterynarii i …. wszystko poszło dokładnie tak, jak w książce:

W dniach poprzedzających spodziewany poród mierzyliśmy Atenie temperaturę. 30 czerwca temperatura obniżyła się o jeden stopień. Przygotowaliśmy wszystko do porodu. Rozpoczął się on następnego dnia 1.07.2016, dokładnie w 62 dniu od pierwszego krycia, o godz 16 – stej. Atena była bardzo spokojna – jedynie skurcze wskazywały, że coś się dzieje. Rodząc pierwsze szczenię nie bardzo wiedziała jaką przyjąć pozycję i urodziła leżąc na plecach. Następne szczenięta rodziła w wygodniejszej pozycji, leżąc na boku a ostatnie dwa stojąc. Rodziła bardzo sprawnie, sama wylizywała szczenięta, odgryzała pępowinę. Łożyska zjadała tak szybko, że nie byliśmy w stanie ich usunąć (w następnych dniach objawiło się to luźniejszym stolcem). Wszystkie szczenięta podsuwała do sutek a one natychmiast rozpoczynały ssanie. Nie miały z nim najmniejszych problemów.

Od rozpoczęcia porodu do jego zakończenia minęło 6 godzin – jedno szczenię rodziło się średnio co pół godziny. Przejawem dobrej kondycji Ateny i sukcesem hodowli jest to, że wszystkie szczenięta urodziły się żywe a później przy przeglądzie miotu uzyskały najwyższą ocenę Komisji ZKwP.

Atka ze szczeniakami w pierwszych dniach po porodzie

Wnioski jakie nam się nasunęły:

Przygotować sporą ilość ligniny, ściereczek, ręczników itp materiałów przeznaczonych do wytarcia i sprzątania legowiska oraz wytarcia każdego szczenięcia po wylizywaniu przez matkę, bowiem suki robią to tak dokładnie i staranie, że szczenięta wyglądają … jak wyciągnięte z wody.
Zapewnić ciepło w miejscu porodu. My utrzymywaliśmy temperaturę 34 -35 stopni Celsjusza, w której to sami, o mało co nie rozpłynęliśmy się, ale szczeniętom było ciepło i nie przeżywały szoku termicznego
Po urodzeniu, wytarciu i nakarmirniu każdego szczeniaka ułożyć je pod tzw kwoką (żarówka wydzielającą ciepło).

NIE DENERWOWAĆ SIĘ! Pozwolić suczce samodzielnie oporządzać nowonarodzone szczenięta. Instynkt macierzyński jest niesamowity.

PIERWSZE DNI PO PORODZIE

Poród zmęczył Atenę ale nie przeszkodził jej w bardzo troskliwej opiece nad szczeniakami. Nie chciała opuszczać gniazda. Trzeba ją było na siłę wyciągać. Dużo piła. Przy 11 szczeniakach musieliśmy pilnować aby wszystkie równomiernie ssały (żadne szczenię nie miało z tym problemów, ale rozpychały się nieustannie szukając ,,lepszego” sutka). Karmione były na dwie tury – najpierw pierwsze 6 szczeniaków, potem pozostałe 5 (do owej 6-tki i 5-tki szczeniaki dobierane były na zmianę). Te nakarmione, wkładaliśmy do drugiego kojca, naogół natychmiast zasypiały i były spokojne przez około 1,5-2 godziny. Baliśmy się, że któreś może być głodne. Próbowaliśmy dokarmiać sztucznym pokarmem, ale nie bardzo chciały z niego korzystać, widocznie wystarczał im pokarm matki. Początkowo codziennie a potem co kilka dni kontrolowaliśmy wagę szczeniąt. Pomiary wykazywały stały wzrost, co zresztą potwierdzały wrażenia wizualne. Szczeniaki rosły i mężniały.

Od 4 tygodnia, oprócz pokarmu matki, szczenięta zaczęły dostawać w miseczkach sucha karmę. Niektóre szczeniaczki od razu się nią interesowały. Obwąchiwały, lizały, próbowały brać do pyszczka. Karmę moczyliśmy w ciepłej wodzie (znacznie szybciej miękła niż ta moczona w zimnej). Po tygodniu wszystkie szczeniaki brały kuleczki karmy do pyszczka. W 6 tygodniu już jadły. W 7 tygodniu ich życia, matka zaczęła unikać karmienia a w 8 zdecydowanie protestowała, posuwając się nawet do warknięć. Szczeniaki dość szybko zrozumiały, że trzeba samemu zadbać o jedzenie a odtąd mama służy jedynie do zabawy. Jedzenie dostawały 5x w ciągu dnia, przy czym jeden posiłek był gotowany (ryż lub makaron z warzywami i mięsem – najczęściej wołowym). Niezależnie od ilości miseczek, psiaki uważały, że w tej obok jest lepsze jedzenie.

W pierwszym okresie po porodzie jako kojec dla szczeniaków służyła nam prostokątna obudowa stosowana w tzw europaletach, utrzymująca owe palety w pionie i nie pozwalająca się im rozsuwać (ma ona zapewne swoją fachową nazwę)

Domowy kojec wyłożyliśmy tekturowymi podkładami zrobionymi z pudeł, pudełek, wyścielaliśmy go starymi prześcieradłami, ręcznikami, pieluszkami, kocami, kołdrami (aby pieskom było miękko i aby nie ślizgały im się łapki), zmienianymi w miarę potrzeb i po praniu wykorzystywanymi ponownie. Porządek w pierwszych dniach po porodzie suka utrzymywała sama. Potem obok tekturek i kawałków prześcieradeł, używaliśmy gazet, ręczników papierowych i zwykłego papieru. Czasem wystarczało usuwać część zabrudzonego podkładu. Potem co 1/2 – 2 godzin musiała nastąpić całkowita wymiana podłoża.

Wnioski:

Doskonale sprawdzają się obudowy europalet, nie są drogie. Można je złożyć (dzięki zawiasom zamontowanym na każdym rogu) i przechowywać do następnego razu. Nie zajmują dużo miejsca.
Należy zgromadzić bardzo dużo ,,podkładów”, bowiem np: jedna duża i ogólnokrajowa gazeta (nie wymieniamy nazwy ze względu na ,,podejrzenia o …”) wystarcza na jedno rozłożenie. Za chwilę trzeba sięgnąć po następną.

ODCHOWYWANIE SZCZENIĄT

Po około 6 -7 tygodniach szczeniaki stały się ,,dorosłe” i zaczynały uciekać z kojca. Podwyższenie go o drugą taką obudowę sprawdziło się, ale stanowiło pewną niedogodność dla suczki, która musiała pokonać wysokość i wyskakując a potem wskakując, zmuszona była bardzo uważać, aby nie uszkodzić dzieci. W tym czasie utrzymanie porządku w kojcu i na zewnątrz stało się problemem. Szczenięta, coraz częściej musiały być wypuszczane z kojca, a wtedy załatwiały swoje potrzeby fizjologiczne gdzie popadnie i ,,na okrągło”, wchodziły do miseczek, rozsypywały stały pokarm. Zaczynały interesować się różnymi przedmiotami. Aura jako pierwsza upolowała i zaaportowała skarpetkę.

Wzrost szczeniąt i ilość spożywanego jedzenia oraz jego wydalania powodował, że w domu zaczynał pogłębiać się swoisty ,,zapach”. Nadeszła pora, aby psiaki wyprowadziły się z domu i zamieszkały w kojcu. Opuszczenie znanego miejsca nie było dla nich żadnym szokiem, wręcz odwrotnie zachwycały się przestrzenią

Kojec zamówiliśmy w profesjonalnej firmie z Sycowa. Miał wielkość 2x3m, 3 ściany pełne, drewniane, zabezpieczające przed podmuchami wiatru (deszczem), dach z rynną i wewnątrz profesjonalną budę. On sam i buda zostały ocieplone.

Kojec w budowie i w użytkowaniu

Przed kojcem wyznaczyliśmy i ogrodziliśmy teren na wybieg. Nasz miał wymiary 5mx5m i był wysypany 40 -50cm warstwą piasku. Piasek – bardzo ułatwiał sprzątanie, a tym samym utrzymanie higieny. Był też doskonałą plażą dla szczeniąt. Jedyną wadą ,,piaskowego” wybiegu był kurz osadzający się na sierści szczeniaków. Można go było uniknąć, zraszając podłoże wodą, a sierść szczeniaków przecierać wilgotną ściereczką.

Nasze szczenięta nigdy nie nabrudziły w drewnianym kojcu – wszystkie potrzeby fizjologiczne załatwiały na zewnątrz. Był to świetny sposób do nauki czystości. Nowi właściciele informowali nas z zachwytem i zdziwieniem, że tak małe psiaki sygnalizują potrzebę wyjścia na dwór.

Popołudniowa sjesta w kojcu ,,na plaży”

Wybieg, powinien być starannie ogrodzony, bo inaczej sprytne szczeniaki w mig się wydostaną i zgryzą lub wyrwą, wykopią, wszystko co zobaczą. Najlepiej jeśli pod ogrodzeniem jest betonowa podmurówka. Myśmy jednak, ograniczając koszty, postąpili inaczej. Bezpośrednio pod ogrodzeniem wkopaliśmy cegły a przed nimi, od wewnątrz wybiegu, na całej długości ogrodzenia na głębokości 35 i 40 cm umieściliśmy, metalowe pręty, stare rury c.o. itp., odzyskane za grosze ze złomowiska. Nawet jeśli szczeniaki dokopały się do pierwszej, to przy drugiej przechodziła im ochota, niezależnie czy były obok siebie czy jedna pod drugą. Na terenie wybiegu zrobiliśmy im mały tor przeszkód; z leżących i podpartych desek, klocków drewnianych. Ustawialiśmy skrzynki i pudełka. Dało to spodziewany efekt. Szczeniaki po nich chodziły, pod nimi chętnie kopały – bo nie napotykały na żadne przeszkody i mogły kopać na głębokość i szerokość.

W naszym przypadku, kojec i wybieg umiejscowiony jest na szkolnym terenie gospodarczym (oczywiście za zgodą Dyrekcji i Władz Administracyjnych). Baliśmy się, że odwiedzający, niezależnie od wieku, będą wkładać palce, bądź ręce między szczebelki ogrodzenia. Wprowadziliśmy dodatkowe zabezpieczenie. Był to płotek półmetrowej wysokości, z siatki, wewnątrz kojca, oddalony od właściwego o ok 40cm do 1m i stanowił bardzo dobre zabezpieczenie.

Pieski za podwójną barierką

Próba podkopania się pod wewnętrznym ogrodzeniem, metalowe pręty spełniły swoje zadanie.

Jeszce jedna uwaga. Kojec i wybieg nie może być narażony na stałą ekspozycję słoneczną. Przynajmniej jego część, czasowo lub stale, musi być zacieniona, najlepiej w sposób naturalny przez krzaki, drzewa, budynki itp, które dodatkowo utrzymują swoisty mikroklimat. W czasie pory deszczowej dobrze jest zabezpieczyć cześć wybiegu przed opadami; w naszym przypadku rozpięliśmy plandekę (3mx5m), która dobrze się sprawdzała przy opadach, niestety została zerwana przez pierwszy silny wiatr.

Nigdzie w literaturze nie spotkaliśmy danych dotyczących ciężaru ciała szczeniąt tj. wagi, jaką powinny osiągnąć w danym okresie rozwoju. Postanowiliśmy ważyć je, uznając, że m.in. wzrost ciężaru ciała szczeniąt będzie dla nas symptomem ich prawidłowego rozwoju. Nie zawsze ważyliśmy je regularnie w równych odstępach czasu, mimo to udało się sporządzić tabelę określającą średnią wagę szczeniąt w podanych okresach, z podziałem na pieski i suczki. Zdajemy sobie sprawę, że nie może ona pretendować do ,,opracowania naukowego”, bo …. za mała próbka, nie podane metody badawcze, waga bez legalizacji,…. nie wiemy nawet czy jest zbliżona do wagi innych miotów, ale choć częściowo pozwoli nam (lub innemu hodowcy) na porównanie rozwoju szczenięcia w danym okresie.

A oto ona:

Dni	1	3	5	8	14	22	30	39	47	51
tyg				1	2	3	4	5,5	7	7,5
pies	310	337	391	526,8	804,3	1238,3	1893,5	3028	4068,3	4600
suka	266,4	272,8	319	426,4	681,4	968	1528	2414	3282	3650

Po upływie 8 tyg skończyła się skala na wadze a poza tym szczenięta zaczęły być zanadto ruchliwe, wierciły się, uciekały. Wprawdzie można było znosić do kojca wagę łazienkową, ważyć się najpierw samemu a potem razem ze szczenięciem, dokonywać działań matematycznych …. ale już nam się nie chciało. Zakończyliśmy ważenie. Że rosną, widać było bez konieczności pomiaru ciężaru ciała.

SOCJALIZACJA SZCZENIĄT

Jak wspomnieliśmy kojec i wybieg był na terenie ogólnodostępnym. Codziennie bardzo dużo osób dorosłych i dzieci odwiedzało nasze szczeniaki. Jako anegdotę można traktować fakt, że koledzy uczący wf rozpoczynając lekcję, uwzględniali prośby dzieci i młodzieży, wraz z klasą biegli w pobliże kojca, tam organizując rozgrzewkę. Ten kontakt spowodował, że szczeniaki nie bały się ludzi, ruchu i hałasu jaki panował wokół nich. Chętnie przybiegały na zawołanie. Dodatkowo 4 dziewczynki, córki naszych znajomych, codziennie bawiły się z naszymi pieskami, pieściły je, karmiły, sprzątały wybieg (choć prosiliśmy aby tego nie robiły), uczyły. Gdy pieski miały 11 -14 tygodni musieliśmy bardzo uważać i być obecnym w czasie zabaw. Szczeniaki rzucały się na wszystko co się rusza. Ubrania, w których wchodziliśmy do kojca, musiały ściśle przylegać do ciała. Należało ubierać getry lub wąskie spodnie, buty bez sznurówek, żadnych szerszych rękawów, apaszek czy szaliczków. Całe szczęście okres ten trwał krótko. Szczeniaki wyszumiały się i zaczęły reagować na komendy

Od 2 miesiąca życia wszystkim szczeniętom poświęciliśmy wiele uwagi (ostatnie 4 szczenięta odeszły od nas w wieku 4,5 miesiąca). Dbaliśmy, aby opuszczając hodowlę miały opanowane podstawowe umiejętności.

Jedziemy w teren (4 mies)

Z mamą w terenie, szukamy tropu (4mies)

Nauka pochłaniała kilka godzin dziennie ale udało się m.in. dzięki zabawie z dziewczynkami. Zwłaszcza Ania i Kamila, poświęcające szczeniakom cały swój wolny czas, nauczyły je rozpoznawania imion, komendy ,,siad”,,do nogi”. Nam udało się nauczyć szczeniaki reakcji na gwizdek: ,,stój” i ,,wróć”. Bardzo poprawnie i szybko ją opanowały. Gorzej było z chodzeniem przy nodze, ale to nasza wina. Szczeniaki dość szybko zrozumiały na czym ono polega, oczywiście wyłamywały się jeszcze. My, zamiast samodzielnie utrwalać tą umiejętność, pozwoliliśmy, (na usilną prośbę dziewczynek), wyjść im ze szczeniakami na spacer. Szczeniaki szybko zorientowały się, że rączki dziewczynek są słabe i szybko to wykorzystały. Wracać trzeba było do początków szkolenia.

,,Samo wlazło i się położyło”

,,opiekunki”

KONTAKT Z NOWYMI WŁAŚCICIELAMI MIOTU 1/A

Nasze szczeniaki będą polować na na Mazowszu, Dolnym i Górnym Śląsku, w Wielkopolsce, w Bieszczadach, w Lubuskim. Dwa szczeniaki, pies i suczka zostały w moim Kole. W 2018 zdarzyła się straszna tragedia. Pies został uprowadzony przez nieznanych sprawców i zamordowany. Znaleziono go w lesie 10km od domu.

Jak już informowaliśmy (patrz ,,szczeniaki”) pierwszym sukcesem popisała się AURA w domu – aport skarpetki, a u nowego właściciela – pójście po tropie byka

MIOT II/F

SZCZENIAKI ZE SKOJARZENIA CZORTA Z POTOCKIEGO MATECZNIKA I ATENY ZNAD WISZNIOWEGO STAWU POJAWIŁY SIĘ 23 MARCA 2019

Poród podobnie jak poprzednim razem przebiegał podobnie. Atka rodziła sprawnie, szczeniaki pojawiały się mniej więcej co pół godziny. Wszystkie miały prawidłowy odruch ssania.

Tym razem urodziły się 4 suczki i 5 piesków (niestety jedną suczkę matka przydusiła w drugim dniu życia). Wreszcie doczekaliśmy się 3 biało – brązowych szczeniąt jednej suczki i dwóch piesków . Szczeniakom tuż po urodzeniu założyliśmy profesjonalne (jak mam się wydawało) obróżki na rzepy. Po dwóch dniach zauważyliśmy, że powodują one otarcia na szyjkach i barkach maluchów. Musieliśmy natychmiast je zdjąć. Zdecydowanie ich nie polecamy. Dobrze natomiast sprawdziły się bawełniane kokardki (wykorzystaliśmy stare kolorowe T-schrity).

Froxi w czwartym tygodniu życia z bawełniana obróżką – kokardką.

Szczenięta nie różniły się specjalnie wagą. Najcięższy był oczywiście samiec i to nie pierworodny a ostatni Frado. Ważył 366g. Najlżejszym był białobrązowy Fibrys -276g. Najcięższą suczką okazała się Fera 320g i najlżejszą Farta 211g. Ś

Średnia waga szczeniaków z miotu II/F w poszczególnych dniach

Dzień 1 3 5 8 14 21 30 46

psy 283 317 410 551 855,6 1249 2551 3736

suki 303,6 332 417 523 847 1246 2420 3460

W 6 tygodniu życia nasze szczeniaki zostały zaniesione do kojca. 7 z nich szybko znalazło nowych właścicieli, opuściły hodowlę w 8 tygodniu życia. Nie wiedzieć ,,czemu” do 14 tyg życia przebywał w hodowli najstarszy szczeniak, pierworodny Faris, jeden z największych szczeniaków, o bardzo zrównoważonym charakterze, bardzo pojętny i szybko uczący się nowych ,,komend”. Ale i on opuścił hodowlę wraz z nowym właścicielem.

Sprawujcie się dobrze szczeniaczki, nieście radość myśliwym. Darz Bór

MIOT III G

Rodzice miotu III G Atena znad Wiszniowego Stawu i Czort z Potockiego Matecznika

Efekt spotkania

Ciąża przebiegała prawidłowo.

W tym miocie w dniu 06.05.2020 r. urodziło się jeszcze mniej szczeniąt niż w poprzednich, bo tylko 8, ale poród trwał znacznie dłużej, bo aż 10 godzin. Pomiędzy urodzeniem jednego a drugiego szczenięcia Atka robiła sobie znaczne bo prawie 2 godzinne przerwy. tylko pomiędzy 3, 4,a 5 z kolei szczeniakiem przerwy były od 1/2 do 3/4 godziny. Mimo tak długiego porodu Atka wydawała się mniej zmęczona aniżeli w dwóch poprzednich. Za to my bardzo.

6 dni po narodzinach – wszystkie szczenięta zarezerwowane

10 dni po narodzinach

3 czerwiec 2020 szczeniaki skończyły 4 tygodnie i pięknie pozują do zdjęcia oprócz Grandy, która ,,po szaleństwach” postanowiła przespać się.

12 czerwiec – szczeniaki zostały przeniesione do kojca na zewnątrz. Euforii przestrzenią nie było. Chciało im się spać i szukały dobrego spokojnego miejsca na wypoczynek.

13 czerwiec – pieski oswoiły się z nowym terenem. Zabawa trwa

15 czerwca – 39 dzień życia. Najcięższa suczka i piesek ważą po 3300 g, najlżejszy piesek i suczka po 2900g. W tym trzecim miocie średni ciężar szczeniaków jest dużo wyższy od dwóch pozostałych i wynosi 3031g. Nie ma różnicy pomiędzy średnią wagą suk (3089) i średnią wagą psów (3060).

gdy słońce za mocno grzeje

17 czerwiec – wszystkie szczeniaki zaszczepione, mają też założone microchipy

18 czerwiec – przegląd miotu. Wszystko OK

po drugim śniadaniu

15 lipiec – wszystkie szczeniaki w nowym domu

Ciekawostki:

Białobrązowy piesek z ciekawym umaszczeniem. Po obu bokach zdobią go ,,odkryte” dwa serduszka .

Piesek o imieniu Góral prezentuje ,,szczyty” na brzuszku

Średnia waga szczeniaków z miotu III G

Dzień	1	3	5	8	14	22	30	39
pies	384	346,25	403,25	489,25	811,25	1202	1982,5	3060
suka	384	333,75	364	509	818,75	1283,5	2063,5	3089

Porównując wagę szczeniąt z pierwszego i drugiego i trzeciego miotu nasuwają się następujące wnioski:

miot II/F mniej liczny (9 szczeniąt) był początkowo (w pierwszych dniach życia) nieznacznie cięższy od miotu nr I/A, w następnych dniach waga szczeniąt z obu miotów była porównywalna.
miot IIIG był jeszcze mniej liczny – 8 szczeniąt ale za to najcięższy
w miocie III suki były znacznie cięższe od psów

Rozwój szczeniąt miotu II/F i III przebiegał prawidłowo i wydaję się, że znacznie szybciej niż poprzednie. W II i III miocie już w III tygodniu szczeniaki stały się tak sprawne, że wychodziły z kojca (obudowy palet). Założenie drugiej obudowy na niewiele się zdało. Szczeniaki szybko nauczyły się podskokiem pokonywać przeszkodę. Już na początku czwartego tygodnia odkryły, że w misce ich mamy znajduje się coś do jedzenia (była to specjalna karma dla mamy i szczeniąt – firmy niestety nie wymieniam ze względów wiadomych). Zaczęły początkowo oblizywać, brać do pyszczka, gryźć. Musieliśmy zasięgnąć konsultacji lekarza weterynarii, który zalecił wstrzymanie się co najmniej tydzień z podawaniem suchej karmy. Już za pierwszym razem psiaki rzuciły się na nią jak na najlepszy przysmak. Dalej jednak korzystały z mleka matki, która coraz mniej chętnie dopuszczała je do siebie, jednak karmiła mlekiem do 7 tyg (1 raz dziennie).

Anegdota dotycząca tego miotu i tego skojarzenia.

Przed kryciem, rozmawiając z właścicielami reproduktora, podzieliliśmy się informacją, że przyszła moda na białobrązowe psy, że mamy już prośby o rezerwację białobrązowych szczeniąt. Żartując właściciele reproduktora zobowiązali się, przeprowadzić poważne rozmowy z Czortem, w razie czego spróbować negocjacji, aby ten przekazał odpowiednie geny. My też postanowiliśmy nakłonić Atenę do przygotowania odpowiedniego ,,białobrązowego zestawu”.

No i …. udało się. Na całą ósemkę tylko 3 szczeniaki są brązowe – reszta 5 szczeniaków białobrązowe. I NIECH NAM KTOŚ POWIE, ŻE PSY NIE ROZUMIEJĄ LUDZKIEJ MOWY I NIE REAGUJĄ NA NASZE PROŚBY.

MIOT 4 /M i 5 /O

Dwa mioty urodzone mniej więcej w tym samym czasie, bo w odstępie 4 dni. Wyzwaniem dla nas była liczba aż 16 szczeniąt, które należało ,,ogarnąć” dbając o higienę i ich bezpieczeństwo, co początkowo nie było łatwo. Suczki rodziły w osobnych pokojach i tam też przebywały do 3 tyg życia. Całe szczęście, że rozdzieliliśmy je od razu, bowiem Atena i Bella, które do tej pory żyły ze sobą w wielkiej komitywie i zgodzie, dzieliły to samo legowisko, nagle stały się agresywne wobec siebie, warczały jedna na drugą, próbowały z dużą agresją (wyskakiwały z gniazda) odpędzić jedna drugą od swoich dzieci. Trwało to około tygodnia. Bella miała bardzo dużo pokarmu. Spróbowaliśmy dostawić do niej najmniejszą suczkę Ateny i o dziwo Bella przyjęła ją bez najmniejszych problemów – wylizała, wypieściła. Powrót małej Mery do mamy Ateny też odbył się bez problemów – Atena przyjęła małą jakby nigdy nic, wylizała swoje dziecko i to tak dokładnie i intensywnie, że małą trzeba było wytrzeć ręcznikiem. Przystawienie dziecka Belli do Ateny wyglądało tak samo. Gdy szczeniaki otworzyły oczy (książkowo między 14 a 17 dniem) i zaczęły wychodzić a kojca a sunie przestały bronić swoich dzieci, zdecydowaliśmy się na połączenie stada. Odbyło się to bez najmniejszych zgrzytów. Szczeniaki w czwartym tygodniu zaczęły spożywać stały pokarm a w 6 zostały wyprowadzone do kojca zewnętrznego, w którym natychmiast się zaaklimatyzowały. Ze względu na duże upały kojec wyposażyliśmy w piwniczki i plandekę. Piwniczki znajdowały się poniżej poziomu wybiegu, panował w nich przyjemny chłód i były chętnie odwiedzane.

Piwniczka nr 1

Piwniczka nr 2

16 szczeniąt i 2 suczki doskonale zmieśćiły się na powierzchni 6x6m. Pomysłowość szczeniąt w poszukiwaniu chłodu nie miała granic. W kojcu umieściliśmy drewniana platformę z myślą, że będzie to miejsce wylegiwania się. Szybko się okazało, że stało się ono 3 piwniczką, którą pieski sobie same wykopały.

Platforma jeszcze w stanie nie naruszonym.

Obie suczki bardzo dobrze opiekowały się szczeniakami. nie robiły różnicy pomiędzy swoimi a obcymi. Uczyły je psich zachowań, pokazywały jak bawić się piłka, sznurem, jak szarpać. W pogoni za rapytkiem lub skórą z dzika nie brały udziału, zdawały sobie sprawę, że to zabawa dla małych.